So, vandaag was het op weg naar onze tussenstop in Blue River. Dit is een tussenstop voordat we op weg gaan naar Wells Gray National Park. Na iets meer dan 2 uur rijden kwamen we aan op een beetje een rommelcamping. Maar de eigenaar en werknemers waren echt te aardig en het was echt zo'n camping waar alles kon. No worries mate all over again.

We besloten, omdat we er al om 12 uur waren, om te gaan kanoën op het meer in de buurt. De eigenaar bracht ons met 2 kano's naar het meer en dat ging niet zonder slag of stoot. Het was echt een hele rit door de bush met een gravelweg. Onze auto bleef bijna hangen op een grote steen, dus het was een hele bevalling. Maar uiteindelijk waren we er toch gekomen om daarna lek geprikt te worden door een horde muggen, niet normaal. Dus het was snel de boot in springen en varen.

Onze eerste stop was bij een waterval waar we als echte bergbeklimmers bij moesten komen. Nou ja, dat viel ook wel weer mee, maar we moesten in ieder geval over een stel rotsen klimmen om bij een soort van pad te komen. Toen we weer beneden waren, gingen we verder naar de rand van het meer om de oversteek naar de overkant te maken. Je moet namelijk dicht bij de kant blijven als je op dat meer vaart, omdat het water zo koud is dat je binnen 6 minuten dood ben als je erin valt. Dus we bleven uit voorzorg dicht bij de kant.

Toen we heel sompig naar de overkant voeren, begon Monique ineens te schreeuwen: 'Een beer, een beer, een zwarte beer!' Wij waren meteen alert, want een zwarte beer hadden we nog niet gezien. Het was nog een heel klein beertje die aan de rand van het meer aan het slenteren was. We denken dat het nog een jong was en dat de moeder zich ergens in de bosjes bevond.

Op de terugweg werd de sfeer steeds meer gespannen, want drie uur varen is toch wel zwaar. Vooral met een boot met een afwijking naar links. Toen moesten we nog een half uur wachten tot de mensen ons kwamen ophalen en we waren erg blij om toch wel klaar te zijn. Kanoën op een rivier met een stroom is toch wat makkelijker dan op een windstil meer.

's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan op een restaurant vlakbij de camping. Erg lekker eten. Het klopt soms toch wel dat je het beste eten kan krijgen een beetje uit de toeristische loop. Na het eten hebben we nog even genoten van het kampvuur om daarna op tijd naar bed te gaan, omdat we vandaag weer een tijdszone zijn gepasseerd. Dus het was voor ons gevoel een uur later dat het werkelijk was.

Groetjes van de familie Asjes