Laatste dag

Hoi allemaal,

Dit is alweer het laatste verhaal van onze geweldige reis naar Canada. We zitten nu op de boot onderweg naar Vancouver voor ons laatste dagje met de camper. We gaan vandaag nog even Stanley Park bezoeken. Dit is een heel groot park midden in Vancouver wat echt heel mooi schijnt te zijn. Er zit ook een aquarium bij en nog veel meer.

Vanmiddag gaan we voor de laatste keer op een camping staan, dezelfde als de eerste dag. Hier gaan we de tassen inpakken en de camper uitmesten. Dit zal wel nodig zijn na 4 weken rondreizen met vijf volwassenen.

Dan gaan we morgen in de ochtend de camper inleveren om daarna met de taxi naar het vliegveld te gaan. Dan is het wachten, wachten en nog eens wachten tot we om 17.15 met het vliegtuig richting Nederland kunnen vliegen. Hier komen we dan 11.45 Nederlandse tijd aan na een vlucht van 10 1/2 uur.

En dan zijn we weer terug in Nederland. Het was echt een geweldige reis. We hebben zo veel gezien en er echt van genoten. Het was de moeite waard om met ze vijfen zo opgepropt te zitten in een camper. Amerika en Canada, bedankt!

Groetjes van de familie Asjes

Whale Watching

Wat een heerlijke dag vandaag zeg. We begonnen weer met lekker rustig uit te slapen om daarna rustig aan naar Ucluelet te rijden voor onze walvisvaart. Jakob en ik gingen met de Zodiac. Dit is een kleine, stevige soort rubberboot met een 450 pK motor voor ongeveer 15 mensen. Monique, Elleke en Corwin gingen met de grotere boot wegens hun zeeziekte.

Jakob en ik vertrokken eerder en het ging echt heel hard. We sprongen echt over de golven heen. Gelukkig hadden we vandaag echt zo'n mazzel met het weer. Het was bijna windstil en het was bewolkt, maar droog. Onze gids vertelde dat ze op haar handen en voeten kon tellen hoe vaak het zulk rustig weer is geweest hier op Vancouver Island. Door dit weer konden we uitstekend alle zeezoogdieren zien waar we naar op zoek waren.

We hebben de grijze walvis, bultrugwalvis, bruinvissen, zeehonden en zeeleeuwen gezien. De andere op de grote boot hebben ook nog de ‘bald eagle' gezien, die ene met de witte kop. Deze hadden ze aan de kust gezien bij twee nesten. Ze konden zelfs de jongen horen. Het was echt een hele geslaagde dag. Zo mooi om al die beesten van zo dichtbij te zien.

Groetjes van de familie Asjes

Ucluelet

Hoi allemaal,

Vandaag hebben we eerst eens lekker uitgeslapen. Gister was nogal een vermoeiende dag met een lang stuk rijden door de bergen wat voor geen meter opschiet. Dus we waren blij toen we eindelijk bij onze camping vlak bij de kust van Vancouver Island waren aangekomen. Na een rustige brunch zijn we op weg gegaan naar het strand om daar eens een kijkje te gaan nemen.

Toen we aankwamen, was het net laag water. Dit kwam mooi uit, omdat hierdoor de rotsen blootlagen met allemaal getijdepoeltjes. Altijd leuk om op onderzoek uit te gaan wat daar in zit. We hebben in ieder geval een zeepissebed gezien, een wulk, kleine visjes en heel veel anemonen. Het leuke was dat dit het langste strand is van heel Noord-Amerika: 70 km. Dus Jakob vertelde rustig tegen het meisje achter de balie die dit heel trots vertelde dat we in Nederland van Den Helder tot Zeeland 300 km strand hebben. Tss, amateurs die Canadezen.

Daarna zijn we op weg gegaan om een stukje te lopen door het gematigd regenwoud over vlonders. Dit was heel leuk gedaan, want je liep letterlijk door de dichte begroeiing heen. Het was heel mooi om te zien hoe dit bos uit al die lagen is opgebouwd en hoe het verschilt van het tropisch regenwoud dat we in Australië hebben gezien. Na iets meer dan een kilometer gelopen te hebben over de vlonders waren we weer bij de camper om op pad te gaan naar het centrum van Ucluelet.

Daar aangekomen was het een heel klein havenstadje. Nou ja, stadje. Eerder een paar huizen en een supermarkt, maar wel heel lief om te zien. Hier hebben Elleke en ik nog even wat souvenirs gescoord om mee te nemen naar huis. Morgen moeten we hier ook zijn voor de walvisexcursie. Hopelijk zien we echt was walvissen en hopelijk ook orka's. Ik ben benieuwd.

Groetjes van de familie Asjes

Vancouver Island

Zo, was het even vroeg vanochtend. Kwart voor vier stonden we op om binnen en kwartier op pad te gaan richting de veerboot naar Vancouver Island. De vrouw van de camping zei dat het 2 uur rijden was, dus dan zouden we precies op tijd aankomen voor de boot van 06.20. Bleek het nou toch maar een uurtje rijden te zijn, dus we waren er veel te vroeg. Gelukkig maar, want wij waren precies de laatste RV die de boot op mocht. Scheelt toch weer anderhalf uur in de rij wachten.

Na de boot zijn we, na het boodschappen doen, meteen doorgereden naar onze camping: Surfside RV resort. De duurste camping waar we tot nu toe op hebben gezeten, maar zeker wel een hele luxe. Er is een verwarmd buitenzwembad, een hottub, een plaats met een soort veranda, een speelhonk en nog veel meer. Dus vandaag hebben we maar uitgeroepen tot rustdag. Lekker een beetje zwemmen en niks doen om er morgen weer tegenaan te gaan op Vancouver Island.

Groetjes van de familie Asjes

Whistler

De laatste twee dagen zijn we op weg geweest naar de kust. Morgen zullen we daar aankomen en de oversteek naar Vancouver Island maken. Op dit moment zitten we nog op een camping in Whistler met echt een prachtig uitzicht over de met sneeuw bedekte bergen.

Vanavond zijn we na het tanken nog even langs de Brandywine Falls geweest. Dit was ook zo'n mooie free-fall waterval, alleen niet zo indrukwekkend als in Wells Gray. Het was wel heel mooi om het zo te zien met aan de andere kant de zon die langzaam ondergaat.

Nu is het nog even uitrusten op de camping en dan morgen om 03:45 op. Ja echt, want we moeten op tijd de boot hebben. Dit omdat er dit weekend een lang weekend is in Vancouver, dus iedereen gaat naar Vancouver Island toe. Dus we gaan vroeg uit de veren en snel op pad. Welterusten!

Groetjes van de familie Asjes

Wells Gray

Vandaag begon de dag goed met een heerlijk ontbijt bij hetzelfde restaurant als waar we gedineerd hadden. Prima spul wat ze daar serveren. Toen gingen we op pad naar Wells Gray National Park, een ruiger park dan wat we tot nu toe hebben gezien werd ons verteld. Maar eerst was het tijd om nog even boodschappen te doen in Clearwater, een gat aan het begin van het park.

Onze eerste stop in het park zou Trophy Mountain zijn waar ze allemaal alpenweide hebben met hele mooie bloemen. Helaas was de weg er naartoe een dirt road met alleen maar grevel. We hebben het wel geprobeerd, maar het begon op een gegeven moment zo stijl en ruig te worden dat we maar zijn omgekeerd en verder zijn gegaan naar onze volgende stop. Onderweg waren we nog even gestopt bij een canyon waar een waterval doorheen liep.

Toen zijn we gestopt bij Dawson Falls, een hele brede waterval. Na een stukje lopen, kwamen we uit op een look-out punt echt vlak naast de waterval. Dan kan je pas goed zien met hoeveel kracht dat water eroverheen stroomt. En het mooie is dat het nooit stopt. Het gaat maar door, liters en liters water. Als laatst zijn we gestopt bij Helmcken Falls. Dit is echt de mooiste waterval die we tot nu toe hebben gezien. Deze valt letterlijk naar beneden in een heel groot gat dat deze zelf heeft uitgesleten in het lavagesteente. Wells Grey is namelijk gevormd door allemaal vulkaanuitbarstingen.

Terug van onze laatste stop kwamen we erachter dat de 22 km naar onze camping ook over een dirt road was. Dit wilde we niet gokken met de camper, dus zijn we maar terug gereden naar een RV Camping midden in het park die we waren tegengekomen. Er zit zelfs een golfbaan bij, dus misschien gaan we nog even onze swings oefenen vandaag.

Groetjes van de familie Asjes

Blue River

So, vandaag was het op weg naar onze tussenstop in Blue River. Dit is een tussenstop voordat we op weg gaan naar Wells Gray National Park. Na iets meer dan 2 uur rijden kwamen we aan op een beetje een rommelcamping. Maar de eigenaar en werknemers waren echt te aardig en het was echt zo'n camping waar alles kon. No worries mate all over again.

We besloten, omdat we er al om 12 uur waren, om te gaan kanoën op het meer in de buurt. De eigenaar bracht ons met 2 kano's naar het meer en dat ging niet zonder slag of stoot. Het was echt een hele rit door de bush met een gravelweg. Onze auto bleef bijna hangen op een grote steen, dus het was een hele bevalling. Maar uiteindelijk waren we er toch gekomen om daarna lek geprikt te worden door een horde muggen, niet normaal. Dus het was snel de boot in springen en varen.

Onze eerste stop was bij een waterval waar we als echte bergbeklimmers bij moesten komen. Nou ja, dat viel ook wel weer mee, maar we moesten in ieder geval over een stel rotsen klimmen om bij een soort van pad te komen. Toen we weer beneden waren, gingen we verder naar de rand van het meer om de oversteek naar de overkant te maken. Je moet namelijk dicht bij de kant blijven als je op dat meer vaart, omdat het water zo koud is dat je binnen 6 minuten dood ben als je erin valt. Dus we bleven uit voorzorg dicht bij de kant.

Toen we heel sompig naar de overkant voeren, begon Monique ineens te schreeuwen: 'Een beer, een beer, een zwarte beer!' Wij waren meteen alert, want een zwarte beer hadden we nog niet gezien. Het was nog een heel klein beertje die aan de rand van het meer aan het slenteren was. We denken dat het nog een jong was en dat de moeder zich ergens in de bosjes bevond.

Op de terugweg werd de sfeer steeds meer gespannen, want drie uur varen is toch wel zwaar. Vooral met een boot met een afwijking naar links. Toen moesten we nog een half uur wachten tot de mensen ons kwamen ophalen en we waren erg blij om toch wel klaar te zijn. Kanoën op een rivier met een stroom is toch wat makkelijker dan op een windstil meer.

's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan op een restaurant vlakbij de camping. Erg lekker eten. Het klopt soms toch wel dat je het beste eten kan krijgen een beetje uit de toeristische loop. Na het eten hebben we nog even genoten van het kampvuur om daarna op tijd naar bed te gaan, omdat we vandaag weer een tijdszone zijn gepasseerd. Dus het was voor ons gevoel een uur later dat het werkelijk was.

Groetjes van de familie Asjes

Jasper

Zo, het was we het wildlife dagje wel vandaag. We hadden besloten om deze dag rust te nemen. Corwin en Elleke gingen lekker uitslapen, alleen Monique, Jakob en ik waren al weer vroeg wakker. Toen hebben we besloten om de 3 km naar Jasper te lopen om boodschappen te doen. Het was prima te lopen en we waren er in 35 minuten. Het is nog best een groot plaatsje met heel schattige winkels, net als in Banff.

Op de terugweg hadden we voor onszelf Subway mee en voor Cor en Elleke lekkere Kentucky Fried Chicken, omdat ze het zo lekker vinden. We wisten wel dat er hier beren zaten, maar konden wij weten dat het zo dichtbij zou zijn. Toen we rustig terugliepen, stak er ineens op zo'n 50 meter afstand een beer de weg over. Deze beer loopt hier al de hele tijd rond en er werd ook voor gewaarschuwd. Het is een subadult grizzly en is veel overmoediger dat volwassenere beren. Je zou het kunnen zien als een soort puber. Echt te dom van ons om met rugzakken met eten terug te gaan lopen, vooral lekkere warme kip.

Wij stonden dus aan de weg van: 'Wat nu?' We konden moeilijk verder lopen met de angst dat de beer zich zou omdraaien en af zou komen op onze lekkere geuren. Gelukkig stopte er een camper met een man en een vrouw die waarschuwde voor een beer. Het bleken toevallig Nederlanders te zijn die ons een rit terug naar onze camping aanboden in verband met de beer. Met beide handen hebben we deze kans aangegrepen en zijn gelukkig ongeschonden op de camping aangekomen.

Toen we rustig in de camper zaten te chillen voordat we naar een stel watervallen zouden gaan, kwam er rustig een coyote de camping overlopen. Hij kwam zo onze camper langslopen en ging aan de andere kant de bosjes weer in. Mensen hadden echt gelijk dat er in Jasper National Park heel veel wildlife rondloopt.

In de middag zijn we vetrokken naar Athabasca Falls. Indrukwekkend hoe veel kracht er van zo'n waterval afkomt. Het water beukte echt op de rotsen in. Op de terugweg gingen we over een zijweg van de Icefields Parkway in de hoop nog wat wildlife te zien, want we hebben nog steeds geen elanden gezien. Helaas kwamen we niks tegen.

Toen we vlakbij de camping waren, stond er weer een file aan auto's met allemaal mensen aan de rand van het bos. Wat bleek nou, het was weer de puberale beer die weer was teruggekomen. Deze loopt al de hele tijd rond op de campings en er zaten, net als vanochtend (maar dat wisten wij toen ook niet), een stel rangers van het park achter hem aan om het weg te jagen. Ze schieten dan op hem met rubbere kogels zodat hij mensen met pijn associeert en niet meer naar de camping terugkomt. Helaas is deze beer een beetje erg stout en komt steeds maar terug. Gelukkig hebben we hem nog wel even goed kunnen bekijken voordat hij weer het bos invluchtte (zie foto).

Na deze laatste dag in een rits van natuurparken vertrekken we morgen weer richting kust, naar Vancouver Island. Daar schijnt het ook prachtig te zijn en krijgen we weer met ander wildlife te maken, namelijk zeezoogdieren. We zijn heel benieuwd.

Groetjes van de familie Asjes