Icefields Parkway

Vandaag hebben wij onze tocht richting Jasper National Park doorgezet via de Icefields Parkway. Dit is een weg die recht tussen de Canadian Rockies doorloopt en langs allemaal gletsjers, ijsvelden en meren komt. Het uitzicht was echt prachtig en heel indrukwekkend. Er was zo veel te zien. Om de 10 minuten was er wel weer een meer of iets anders moois te zien, dus het was veel stoppen vandaag.

Onze eerste stop vandaag was bij Bow Lake. Dit grote meer was zo glad dat het als een spiegel werkte. De bergen die erachter lagen met een gletsjer weerspiegelde prachtig in het meer. Na een korte stop, omdat we echt gek werden van de grote groep Japanners (die ons eigenlijk bij alle toeristische attracties achtervolgen), vervolgde we onze weg noordwaarts.

Daarna stopte we vrij snel bij Peyto Lake, een meer waar de stroom afkomstig van de hoger gelegen gletsjer in uit komt. Het was echt een heel mooie kleur blauw en het was bijna onwerkelijk hoe mooi het uitzicht was. Dit was eigenlijk het geval deze hele dag. De bergen zagen er bijna nep uit zo mooi. Je zou het niet verwachten, maar er zijn nog steeds ongeschonden plekjes op de wereld.

Onderweg naar de Columbian Icefields zagen we nog een wolf. Deze stak op zijn dooie gemak de weg over, dus we hebben mooie foto's kunnen maken. We dachten eerst dat het een coyote was, maar hij was veel te groot om een coyote te zijn. Om de zoveel tijd heb je van die ontmoetingen met wild dat gewoon rustig langs de weg staat. Net als de Bighorn Sheep die langs de weg stonden te grazen en niet verblikte of verbloosde van de mensen die nog geen 4 meten van hun afstonden.

Bij de Columbian Icefields stopte we bij het Icefield Centre om deel te gaan nemen aan de Columbia Icefield Glacier Experience. Hierbij ga je met een hele grote bus de Athabasca Glacier op die aan dit ijsveld vastligt. Eerst werden we met een gewone bus naar de rand van de gletsjer toegebracht om daarna over te stappen in zo'n 6-wheel drive bus die heel langzaam richting de gletsjer reed. Onderweg kregen we van onze gids uitleg over de omgeving.

Zo zijn er vijf gletsjers die allemaal naast elkaar liggen met in het midden de Athabasca Glacier. De laatst genoemde trekt zich langzaam terug en is al een heel stuk kleiner geworden dan 100 jaar geleden. Elke sneeuwval beweegt de gletsjer zich vaak een stukje naar voren waarbij deze allemaal zand en steden vooruit duwt. Dit wordt 'moreine' genoemd. Er liggen hele bergen hiervan bovenop de gletsjer. De Athabascha Glacier is de grootste van de vijf en is zo dik als de Eiffeltoren.

Op het stuk gletsjer waar we werden afgezet, was het uitzicht enorm indrukwekkend. Er liepen ook allemaal stroompjes langs die afkomstig waren van het ijs dat aan het smelten was. Al dit water gaat de Sunwapta rivier in. Erg leuk om te weten waar het water wat je voorbij ziet stromen vandaan komt. Het was echt een ervaring om nooit te vergeten en zeker de moeite waard. En we hadden gelukkig ook nog eens het weer mee, want het was stralend blauw.

Onderweg stopte we nog bij de Sunwapta Falls die met een gigatische kracht naar beneden viel en tegen de wand van de rots waar deze op uitkwam inbeukte. Toen was het tijd voor ons laatste stukje rijden naar de Whistlers Campground vlakbij Jasper, het plaatsje. Toen we er bijna waren, zat ik net sompig, zoals iedereen, uit het raam te staren toen ze ineens een beer zag. Deze zat vlak aan de rand van de weg wat aan een bosje te eten. Meteen schreeuwde ik: 'Stop! Een beer! Een beer!'. Iedereen schrok zich dood en we stopte snel aan de kant van de weg en stapte uit. Hij was echt zo dichtbij, er zat alleen een weg tussen. Op een gegeven moment stopte er meer auto's en toen kwam hij onze kant oprennen als een soort aanval. Als een stel bezetenen snelde we ons de auto weer in. Toen we weer naar buiten keken, was de beer al gestopt en liep rustig verder. Een schijnaanval dus. Voelde wij ons stom. Daarna hebben we nog een tijdje naar deze beer gekeken voordat we weer intens blij verder reden naar onze camping

Groetjes van de familie Asjes

Lake Louise

We hebben beren gezien! We reden vandaag net terug van onze laatste bezoekspunt, Morraine Lake, toen er allemaal auto's aan de rand van de weg stonden. Toen Elleke uit het raam vroeg wat er was, zeiden ze: 'Bears!' Direct sprongen wij allemaal uit de auto om omhoog de berg op de kijken. Corwin was op zijn sokken en Afra zelfs op blote voeten. Maar gelukkig, daar liepen ze hoor, met ze drieeen. Ze waren rustig aan het struinen tussen de bomen door en af en toe konden wij een glimp van ze opvangen. Het was echt geweldig om ze te zijn en we zijn toch zo blij dat we ze toch nog gezien hebben. We waren heel bang dat we deze hele vakantie geen beer te zien zouden krijgen. Dank u, Banff National Park.

We waren vandaag begonnen met het lopen van het Lake Agnes trail dat begint bij Lake Louise. Het is echt een prachtig meer met een turquoise kleur. Dit is afkomstig van deeltjes van de rotsen die afslijten en dan in het water terecht komen. Het trail dat we gingen lopen was 3,4 km lang en op het eind kwam je dus bij Lake Agnes uit. Dus wij dachten van: 'Ow, dat doen we wel even'. Niet dus. Het pad ging stijl omhoog en het was echt een hele zware klim. Corwin en Elleke zijn uiteindelijk teruggegaan, omdat Elleke het echt niet meer uithield. Jakob, Monique en Afra zijn wel boven gekomen.

Het was heel zwaar, maar het was het wel waard. Het was echt net zo mooi turquoise als Lake Louise en er was ook een overloop van het meer als een waterval. Het mooie van die hele klim omhoog was dat je op de terugweg omlaag kan lopen. Gelukkig!

Na deze hele klim, en na het uitrusten op een terrasje, zijn we met pijn in onze kuiten doorgereden naar Morriane Lake. Dit meer schijnt nog mooier te zijn dan Lake Louise. Helaas was het weer helemaal omgeslagen en was de lucht bewolkt. Hierdoor konden we niet optimaal genieten van de mooie schittering die normaal over het meer ligt door de zon. Toch was het even goed wel een mooi uitzicht met die grote, met sneeuw bedekte bergen op de achtergrond. En we hebben hierdoor beren gezien. Eind goed, al goed.

Groetjes van de familie Asjes

Banff National Park

Na een korte 1 ½ uur rijden vanaf Calaway Park zijn we vandaag gearriveerd in Banff, een plaatsje tussen de Canadian Rockies. Onderweg werd de lucht steeds donkerder in de richting van de bergen en uiteindelijk begon het ook te hozen. Onze vrees was dus dat het de hele dag zou gaan regenen, terwijl we zo'n buitenprogramma hadden. Maar het geluk was weer aan onze kant en we reden zo de bui weer uit richting de zon.

Aangekomen in Banff zijn we meteen doorgereden naar de Banff Gondola, een gondelbaan omhoog naar Sulphur Mountain. Deze ging een heel stuk omhoog, dus Monique en Elleke, met hoogtevrees, hadden het zwaar te voorduren. Maar uiteindelijk boven was het het allemaal waard. Het uitzicht was echt adembenemend. Je kon ook nog een stukje verder lopen naar een nog hoger punt en daar kon je 360 graden in de ronde genieten van de Canadian Rockies.

Toen we uiteindelijk weer beneden kwamen, zijn we na de lunch iets omhoog gelopen naar de Upper Hot Springs. Dit lijkt op een zwembad, maar is dit helemaal niet. Dit water komt met 300 L/min de berg uit met een temperatuur van 43 °C. Het wordt daarna afgekoeld tot 39 °C met toevoeging van chloor en komt daarna in het zwembad terecht. Heerlijk warm water. Helaas hadden we een beetje een warme dag uitgekozen, dus dan is het niet zo lekker om in een warm zwembad te duiken. Maar toch de hele beleving waard hoor.

Nu is het even uitrusten op de camping en dan vanavond lekker uit eten in Banff. Het is echt een super schattig stadje met een beetje een Oostenrijkse, wintersportsfeer. We zijn erg benieuwd wat we er vanavond allemaal gaan tegenkomen. Nu gaan we weer verder met brood geven aan de grondmarmotjes die op onze camping zitten.

Groetjes van de familie Asjes

Calaway Park

Vandaag hadden we besloten om in plaats van te gaan wandelen eens iets anders te gaan doen, namelijk naar een pretpark. Tenminste, dat dachten wij. Na 3 uur rijden naar Calgary kwamen we net aan bij het Calaway Park dat net buiten Calgary ligt. Onze camping ligt er vlak naast, dus we konden er lopend heen. Alleen de kids zijn vandaag heen geweest, de ouders gingen lekker uitrusten in de camper.

Eenmaal in het park, met korting, was het echt een bittere teleurstelling. Het stelde en vrij weinig voor en was meer voor kinderen, dan voor jongeren van 18 & 19 jaar oud. Er was één hele kleine achtbaan en van die houten kano's als waterattractie en dat was het wel. De rest waren meer een soort kermisattracties die lekker veel ronddraaien. Echt jammer, maar we hebben het evengoed wel naar ons zin gehad.

Morgen vertrekken we richting Banff en Jasper National Park waar we zullen kamperen op campings hierbinnen. Hier zal geen wifi zijn, dus dit zal het laatste verhaal zijn wat jullie voor 5 dagen van ons horen. Maar we verwachten dat als we eenmaal weer wifi hebben, jullie heel wat te lezen hebben.

Groetjes van de familie Asjes

Glacier & Waterton National Park

Helaas begon deze dag een beetje met een teleurstelling, of eigenlijk was dat gisteren, toen we erachter kwamen dat we de ‘Go to the sun road' niet konden nemen. Deze weg loopt door Glacier helemaal over de bergpas heen waarbij je langs allemaal watervallen en gletsjers rijdt. Helaas is deze weg verboden voor wagens langer dan 21 feet en onze camper is 25 feet, dus dat ging niet. Erg jammer.

Het vrouwtje bij de balie van de camping gaf ons een alternatieve route over de weg die om Glacier heen loopt. Gelukkig konden we vanaf deze weg wel de Many Glacier bereiken. Deze plek was echt overweldigend met een prachtig meer met daaromheen hoge bergen met eeuwige sneeuw. Hier hebben we ook een trail gelopen van zo'n 1 uur en 50 minuten langs de berg. Deze trail was erg populair, omdat je tijdens het lopen verschillende soorten landschappen passeert zoals alpenwijde, dennenbos, loofbos, etc. Helaas was er deze keer geen leuk toetje van wild life aan het eind van de wandeling.

Na het lopen, hebben we in het hotel met uitzicht over het meer genoten van koffie en warme chocolademelk om daarna terug te rijden naar de hoofdweg. Toen we het park uitreden, stonden er weer allemaal mensen aan de weg met fotocamera's. Toen we vroegen wat er was, zeiden ze dat er net een beer aan de overkant van de rivier stond maar dat hij nèt weg was. Eerder hadden we bij de ingang van de Many Glacier Area al gehoord van de caissière dat er 10 minuten daarvoor een beer de weg had overgestoken. De Familie Asjes heeft dus niet veel geluk met het spotten van beren. Maar we houden ons hoofd omhoog en hebben onze hoop gezet op Banff of Jasper National Park. Duimen dat we deze vakantie nog een beer zien.

Na zo'n 1 ½ uur op de hoofdweg, en na het oversteken van de Canadese grens, hebben we Waterton Lakes bereikt. Dit is het Canadese deel van Glacier. We zitten hier op onze camping aan het meer vlakbij het super schattige centrum van dit stadje. We hebben 's avonds nog even de waterval van dit dorpje bezocht, Cameron Falls. Deze waterval loopt over gesteente dat 1500 miljoen naar geleden is gevormd, in de tijd dat er alleen nog maar bacteriën en algen op de aarde leefde.

Het is nu aan het onweren en straks gaat het vast regenen, dus we gaan nu gezellig met ze alleen binnen zitten. Lekker knus. Morgen is het weer vroeg dag en op naar Calgary!

Groetjes van de familie Asjes

Glacier National Park, here we come!

Hoi allemaal,

Gisteren en vandaag waren rustige dagen met heel veel rijden. Gisteren zijn we vertrokken uit West Yellowstone om op weg te gaan naar Glacier National Park. In de ochtend hebben we nog even door West Yellowstone gestruind op zoek naar leuke souvenirs voor het thuisfront wat zeker gelukt is. Na een hele rit van 4 ½ uur kwamen we aan in Missoula waar we hebben overnacht op een KOA camping. Dit is een keten van campings door heel de Verenigde Staten.

Vlakbij de camping was het gebied in Missoula waar alle winkels en wegrestaurants zitten. Dit doen ze door heel Amerika heen. Erg handig, want op deze manier zitten alle winkels vlakbij elkaar. Na een verkeningstocht, door Monique en Afra in de volle zon (wat toch echt heel heel warm was), is besloten om 's avonds te gaan eten bij Wendy's waar je ‘Old Fashioned Hamburgers' kon krijgen. En geloof me, dat waren ze. Echt verukkelijk. Kan de McDonalds nog een puntje aan zuigen.

Vandaag zijn we vertrokken naar Canyon RV Park, aan de rand van Glacier. Onze tussenstops waren bij het ‘The People's Centre' van de Salish, Pend d'Oreille en Kootenai indianenstammen. Erg mooi om te zien hoe het er in die tijd aan toe ging en hoe wij Westerlingen zo'n grote invloed hebben gehad op die mensen. Na een stukje rijden, hebben we nog even van het uitzicht genoten bij Finley Point over het Flathead Lake. Een erg groot meer, waar we een hele lange tijd nog hebben langsgereden.

Nu is het uitrusten en morgen door Glacier naar het Canadeese deel van dit park rijden wat Waterton Lake heet. Dan zijn we weer in Canada en blijven daar lekker genieten van de mooie omgeving.

Groetjes van de familie Asjes

Hot Springs

Sorry dat we zo lang niks van ons hebben laten horen, maar in Yellowstone zaten we steeds op campings zonder enige aansluiting. Dus dat betekende ook geen wifi. Vandaar ook dat jullie alle verhalen en alle foto's van drie dagen in een keer te zien krijgen. Enjoy!

Vandaag was weer een wandeldag. We vertrokken vandaag richting Lamar Valley waarvan wordt gezegd dat je er zeker wild zal zien. En ze hebben niet gelogen. Het begon al goed doordat we een groepje Pronghorn Antilopes zagen: vader, moeder en drie jongen. Toen we verder reden, dienden de eerste bizons zich aan. En hoe verder we reden, hoe meer het er werden. Ik denk dat we bij elkaar wel zo'n paar honderd bizons hebben gezien. Eentje stak zelfs de weg over en probeer die maar eens aan de kant te krijgen. Gaat niet gebeuren, dus geduld was een schone zaak.

Uiteindelijk zijn alleen Jakob, Monique en Afra gaan wandelen en hebben Corwin en Elleke uitgerust in de camper. En het wandelen was echt geen pretje. Het was super warm en we liepen in de volle zon in de vallei. Geen boom om onder te lopen dus. Uiteindelijk na 45 minuten hebben we maar besloten om terug te lopen. En wonder boven wonder kregen we weer een leuk toetje. Eerst zaken we een Yellow-bellied Marmoth oversteken die onderweg was naar zijn hol. Daarna, toen we een stukje verder liepen, was er een bizon die heel dichtbij stond te grazen. Dus daar zijn we voorzichtig omheen gelopen, na het maken van een paar foto's natuurlijk.

Na het lopen zijn we verder gereden naar de Mammoth Hot Springs terwijl we tijdens het rijden genoten van het prachtige uitzicht. Jammer genoeg waren de warmwaterbronnen door het aanhoudende hete weer volledig uitgedroogd. Een bittere teleurstelling na zo'n stuk rijden. Je kon nog wel iets zien van de vergane glorie, maar het was niet zoals we het ons hadden voorgesteld.

Toen zijn we verder gereden terug naar West Yellowstone om boodschappen te doen en onze camper te parkeren op Grizzly RV Park. Op dit moment regent het, maar dat komt mooi uit aangezien we toch binnen zitten. We hebben deze drie dagen echt geweldig weer gehad en hebben echt genoten van Yellowstone. Zeker de moeite waard als je eens in de buurt bent. Helaas hebben we geen beren gezien, maar dat kan nog komen. We komen nog in Jasper en Banff National Park in Canada en daar zitten ze ook. So we keep our hopes up!

Groetjes van de familie Asjes

Fall day

Een vroege dag voor de familie Asjes vandaag. We stonden op rond 07.00 om vroeg een wandeling te maken met de hoop op veel wildlife. Uiteindelijk begonnen we om 09.30 met wandelen, omdat het toch nog even rijden was naar Fishing Bridge voor het Howard Eaton trail. Dit wandelpad liep langs de Yellowstone River door de bossen heen. Echt en prachtige omgeving. Het is echt ongelofelijk hoeveel verschillende soorten landschappen er zijn in Yellowstone.

We hebben in totaal twee uur gelopen. Helaas zijn we onderweg niet veel groot wild tegengekomen, alleen wat eekhoorns en ook pelikanen. Toen we terug liepen, kregen we gelukkig wel een mooi toetje: otters. Een moeder en haar drie jongen. Ze waren lekker aan het zwemmen bij hun hol en we hebben zelfs gezien dat ze een vis vingen die het jong lekker ging oppeuzelen. Het leuke was dat ze helemaal niet bang waren en gewoon rustig naar ons gingen zitten kijken. Dit heeft een paar hele leuke foto's opgeleverd.

Na het wandelen zijn we doorgereden naar Upper en Lower Falls. Vooral Lower Falls was echt heel indrukwekkend. Deze hebben we bekeken vanaf Artist Point waarbij je de waterval vanaf een afstand kon bekijken. De Yellowstone River waar deze waterval een deel vanuit maakt, liep verder door de Grand Canyon of Yellowstone. De kleuren hiervan waren heel verschillend. Dit komt omdat hier in de wand ook van die geisers zaten waardoor allemaal verschillende mineralen vrijkomen.

Toen zijn we naar de camping gereden en een lekker kampvuurtje gestookt. Tijdens het koffiedrinken in de cafetaria kreeg Afra ook nog eens een gigantisch ijsje. Ze kunnen echt niet normaal doen in Amerika. Vraag je twee bolletjes, krijg je echt een ijsje dat zo groot is als zes bolletjes bij ons. Niet te geloven. De rest van de avond hebben we lekker geborreld bij het vuur en genoten van het gezelschap van de familie Eekhoorn die ons de hele avond gezelschap hebben gehouden.

Groetjes van de familie Asjes